22 مورد یافت شد
زینب تبریزی در برنامه سکانس دهم از رویای ورودش به سینما و فراز و نشیب هایش می گوید
رفتیم وارد دانشگاه هنر شدیم و همه با یک پرچم خیلی عظیم به دست و تصور اینکه سینمای جهان را می خواهیم تغییر دهیم ، در آنجا حضور داشتیم. و خوب هیچکس در واقع هیچ پیش زمینه ای هم نداشت. حالا شاید بگوییم اکثریت، درست تر باشد. من هم جزو این گروه بودم که از خودم می پرسیدم اصلا قرار است ما چه کاری انجام دهیم. و تنها چیزی که خیلی خوب می دانستم این بود که می خواهم فیلم بسازم.
هامان خلیلی در سکانس نهم از آموخته هایش در کنار استاد لطفی یاد می کند
از سال 72 وارد عرصه هنر و موسیقی شد ولی با ساز سه تار از طریق عمویش مسعود خلیلی که از نوازنده های بنام استان مازندران بود، آشنا شد. به واسطه یکی از دوستانش در آزمون ورودی دوره استاد لطفی شرکت می کند و بعد از قبولی در این دوره به صورت حرفه ای نوازندگی را دنبال می کند.
در سکانس هشتم میزبان فاطمه طراح هنرمند فعال در زمینه نقاشی شدیم
فاطمه طراح در حالی که از اتفاقات سالهای اخیر و این روزها در ایران و البته یاد می کند، به ناامید نشدن اشاره دارد : من فکر می کنم در زندگی ما خیلی نمی توانیم ناامید باشیم ، بله مشکلادت خیلی زیاد هستند مخصوصا در این چند ساله اخیر. ولی من فکر می کنم ما نمی توانیم ناامید بشیم. یعنی می توانیم غمگین شویم، ناراحت شویم، ولی باید همیشه سعی کنیم در کارمان مصمم باشیم و خود را در مسیر نگه داریم.