مدتی پیش پروژه مستند تارهای ممنوعه به کارگردانی آقای حسن نوری  همزمان در دو پلتفرم داخلی (حامی جو) و خارجی (cinecrowd)  موفق به جمع آوری سرمایه اولیه برای فرآیند پس تولید فیلم گردید که در ادامه نکات جالبی که طی این فرآیند تجربه کرده بودند  را مطرح کردند که خواندن آن برای دوستداران این حوزه خالی از لطف نیست.

در ابتدا آقای حسن نوری از مقدار و میزان مبلغی که در هر دو پلتفرم جمع آوری شده است گفت و خاطر نشان کرد:

“ما نزدیک ۸۰ میلیون تومان کمبود بودجه برای پس تولید داشتیم و فکر میکردیم اگر بتوانیم ۲۰ میلیون تومان در ایران جمع کنیم و حدود ۱۰ هزار یورو خارج از ایران، می شود پروژه را به خوبی به پایان برسانیم.

متاسفانه در پلتفرم حامی جو و با توجه به شرایط روانی که در ایران به لحاظ اقتصادی وجود دارد خیلی موفق نبودیم و در این مدت چیزی در حدود ۶ میلیون که کمتر از پیش بینی ها بود گردآوری شد اما از طرفی دیگر درکمپین خارج ایران که روی سایت  cinecrowd منتشر کرده بودیم توانستیم ۱۰ هزار یورو جمع آوری کنیم و با توجه به نوسانات ارزی و افزایش بهای یورو و البته افزایش دستمزد عوامل تولید، مجموع مبالغ جمع آوری شده را خرج هزینه های پس تولید بکنیم”.

کارگردان اثر تارهای ممنوعه در ادامه به نکات جالبی که حین بارگذاری همزمان پروژه در دو پتلفرم حامی جو و cinecrowd برخورد کرده بود اشاره کرد و این گونه اضافه نمود:

“من خودم شخصا خیلی با روش کروادفاندینگ آشنا نبودم ولی خوشبختانه خانم افسانه سالاری یکی از تهیه کنندگان پروژه که قبلا یکبار فرآیند روش کروادفاندینگ خارج از ایران انجام داده بودند و تا حد زیادی به مختصات چنین کاری آشنا بودند مسئولیت این کار را بر عهده گرفتند، مضاف برآن ما طبق تحقیقاتی که انجام دادیم و دستورالعمل ها و مطالب مفیدی که بر روی هر دو سایت قرار داشت را خواندیم، توانستیم درک بهتری و روشن تری را از این شیوه جمع آوری سرمایه داشته باشیم”.

وی همچنین در مورد نکات اشتراک و افتراقی که این دو پلتفرم داشتند اینگونه بیان داشتند:

“با توجه به اینکه کارهایcinecrowd را خانم سالاری انجام داده بودند و من تقریبا در جریان امور نبودم و تمام طرف صحبت با پلتفرم و قراردادهایی که داشتند رو خانم سالاری انجام دادند در نتیجه من خیلی نمی توانم در مورد شباهتهایی که پلتفرم حامی جو با cinecrowd داشتند صحبت بکنم ولی آن چیزی که در مورد حامی جو برای من جذاب بود در واقع راهنمایی هایی بود که مرحله به مرحله دوستانمون به ما می کردند تا ما بتوانیم روند کار را با استاندارد بیشتری به پیش ببریم و مواردی که نیاز به اصلاح بود را با کمک تیم حامی جو اصلاح کنیم”.

حسن نوری با توجه به افزایش صاحبان ایده در فیلمسازی چه در زمینه مستند و چه در زمینه فیلم کوتاه و همچنین کمبود بودجه در حوزه تولید و وجود پلتفرمهایی همچون حامی جو نکات جالبی که در این مسیر تجربه کرده بودند را اینگونه مطرح کردند:

“با توجه به تجربه ایی که تیم ما از حامی جو داشت و با توجه به آگاهی از امور جریان، فکر نمیکنم مشکل از طرف پلتفرم هایی همچون حامی جو باشد و به لحاظ ساختاری و فنی مشکل داشته باشیم، مشکل از جایی سر میزند که به لحاظ فرهنگی هنوز این شیوه جا نیافتاده است. اساسا هنر و حوزه فرهنگ خیلی جدی گرفته نمی شوند و همه چیز تحت الشعاع اقتصاد و شاید سیاست قرار گرفته است و خیلی به فرهنگ توجه نمی شود شاید آن چیزی که نیاز به تقویت شدن دارد حس فعالیت جمعی و حس حمایت جمعی از یکدیگر چه در حوزه هنر و چه در بقیه حوزه ها است. لذا به تصور من آن چیزی که باید جا بیافتد فرهنگ حمایت است نه سازو کار این شیوه به لحاظ سخت افزاری. متاسفانه الان در جامعه ما که از همه طرف در حال تهدید شدن است، فضایی ایجاد شده است که همه، منفعت گرایانه و فردگرایانه به فکر سود خودشان هستند و با کم شدن حس حمایتهای اعضای جامعه از یکدیگر نباید انتظار به ثمر رسیدن توقعات فرهنگی را در جامعه داشت. من فکر میکنم اون بخش فرهنگسازی مهمتر هست تا اینکه ما نگران این باشیم که پلتفرم به اندازه کافی خوب هست یا نه و تصور میکنم این پروسه زمانبری هست که هر میزانی الان تلاش بشود در آینده نتیجه مثبت تری خواهد داشت اما فعلا شرایط خیلی مهیا نیست”.

کارگردان اثر تارهای ممنوعه برای تدوام هنر مستقل یک هنرمند این گونه ابراز عقیده کردند:

“در همه جای دنیا هنر تحت تاثیر بقیه حوزه ها قرار می گیرد یک عده ایی هستند که هنر رو در اختیار سیاست می آورند. پروژه هایی تعریف میشود که سعی می کنند یک نوع ایدئولوژی را تثبیت کنند و یا در تقابل ایدئولوژی دیگری فعالیت کنند مثل رسانه ها و شبکه های خبری در خدمت یک گروه، یک ایدئولوژی و یک قدرت و یا هر چیز دیگری که هست باشند”.

وی همچنین در مورد اینکه باید تفکر غیر وابسته هنرمند همچنان پایدار بماند اینگونه تاکید کرد: ” متاسفانه امروزه هنر تقلیل پیدا کرده به یک فعالیت اقتصادی و کاسبی و یا هر چیزی شبیه این. بنابراین اولویت اقتصاد میشود، اولویت پول میشود و پروژه هایی تعریف میشود که فقط بتوانند پول دربیاورند و شاید یک بخش کوچکی از هنرمندان دغدغه ایی داشته باشند و بر اساس این دغدغه فعالیت هنری بکنند و به یک معنا شاید تنها در این موارد هنرمند مستقل فهم بشود”.

در ادامه پیرامون مخاطرات این حوزه این گونه خاطر نشان کرد “خیلی قابل پیش بینی هست که آن هنرمند مستقل که نه وابسته به حوزه سیاست هست و نه وابسته به حوزه اقتصاد هست برای اینکه بتواند اثر خودش را هم به لحاظ زیبایی شناسی در یک سطح مطلوبی ارائه کند و احساس رضایت از خود داشته باشد و هم دغدغه هایی که معطوف به حرکت به سمت وضعیت مطلوب هست را پیگیری کند مسلما کار سختی را در پیش دارد. همواره هنرمندان مستقل این سختی ها را داشتند.

در جوامعی که حس همبستگی اجتماعی بالاتر باشد قاعدتا هنرمندان می توانند از طریق کمپین هایی که دارند دغدغه های خودشان را به پیش ببرند و اثر خود را تولید کنند ولی متاسفانه در جوامعی که اتمیزه شده است و خیلی معطوف به منفعت شخصی عمل می کنند افراد، متاسفانه هنرمند مستقل، سختی هایی به مراتب صد چندان خواهد داشت و هنر مستقل خیلی نحیف و ضعیف می شود و هر لحظه در آستانه فروپاشی است.

اما هیچ کدام از اینها دلیل نمیشود که اگر کسی احساس میکند که باید کاری انجام بدهد و برای بهبود وضعیت دست به کار بشود قطعا سختی های مختص خودش را دارد و باید زمان بیشتر و انرژی بیشتری را صرف این مسیر کند تا بتواند اثری مستقل و خارج از سفارشات موجود بسازد و تاوان لذت بخشی است که فرد هنرمند می تواند برای ایده خود بپردازد. شاید در صورتی که فرهنگ حمایتهای جمعی بوجود بیاد احتمال اینکه هنر مستقل قوی تر و گسترده تری داشته باشیم بیشتر میشود. ولی تا آن زمان فکر میکنم هنرمندان مستقل کار سختی داشته باشند.”

در انتها جناب نوری بابت تکمیل فرآیند تولید فیلم و همچنین برنامه اکران اینگونه یادآور شدند:

“قاعدتا تمرکز ما روی اتمام فرآیند تولید هست با توجه به اینکه به تازگی کمپین را به اتمام رساندیم و تدوینگرهای حوزه مستند هم الان درگیر پروژه های دیگری هستند و باید از چند ماه رزرو بشوند ما مجبور شدیم تدوینگر را خودمان انتخاب کنیم و امیدواریم تا پایان مهرماه پروسه تدوین را شروع کنیم. و برنامه آتی به این منوال است که فیلم تا پایان سال نسخه نهایی اش به اتمام برسد که جشنواره های تابستانی رو از دست ندیم. اگر بتوانیم آخر امسال فیلم را به پایان برسانیم یک سال و نه ماه فرصت اکران جشنواره داریم. امیدوار هستیم پخش کننده خوبی را پیدا کنیم و اکرانهای خوبی را برای جشنواره داشته باشیم.

امیدواریم که تو این فاصله یک سال و نه ماه نمایش تلویزیونی رو داشته باشیم و در مورد ایران خیلی دوست داریم بتوانیم در جشنواره حقیقت شرکت کنیم و اگر مسائل ممیزی اجازه بدهد خیلی راغب هستیم در هنر وتجربه هم اکران داشته باشیم اما اینها اولویت چندم هست و تمرکز اصلی ما در ۶ ماه آینده این است که ما به چه نحوی فیلم را به اتمام برسانیم.”